11/11/2025

Η φορολογική αρχή έχει το βάρος της απόδειξης της έγκυρης επίδοσης

Άκυρη είναι η λήψη αναγκαστικών μέτρων είσπραξης, όπως η κατάσχεση κινητών ή ακινήτων, σε βάρος οφειλέτη στον οποίο δεν έχει κοινοποιηθεί εγκαίρως η ατομική πράξη ειδοποίησης του χρέους του.

Η έγκαιρη γνωστοποίηση της ατομικής ειδοποίησης, ειδικά όταν πρόκειται για φορολογικές οφειλές, για τις οποίες ο εκτελεστός τίτλος αποκτήθηκε μετά την 1η.1.2014, όταν και τέθηκε σε ισχύ ο νέος Κώδικας Φορολογικής Διαδικασίας, αποσκοπεί στο να γνωστοποιηθεί στον οφειλέτη το χρέος του και η αιτία του, ούτως ώστε αυτός να μπορέσει να στραφεί με τα ένδικα βοηθήματα που προβλέπει ο Κώδικας Διοικητικής Δικονομίας, όπως ανακοπή ή αναστολή εκτέλεσης, κατά περίπτωση, είτε κατά της πράξης ταμειακής βεβαίωσης, είτε κατά της ατομικής ειδοποίησης καταβολής – υπερημερίας ή να προβεί στη ρύθμιση του χρέους του.

Στο πλαίσιο αυτό, σύμφωνα και με απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (υπ’ αριθμ. 859/7.11.2025) και κατά την πάγια νομολογία, χωρίς την κοινοποίηση ατομικής ειδοποίησης στον οφειλέτη δεν μπορεί να προχωρήσει έγκυρα η περαιτέρω διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης, δηλαδή η λήψη σε βάρος του αναγκαστικών μέτρων για την είσπραξη του χρέους, ενώ για το λόγο αυτό η περιέλευση της αποσταλείσας ατομικής ειδοποίησης στον οφειλέτη πρέπει ν’ αποδεικνύεται από τη Φορολογική Αρχή.

Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι η τυχόν μη περιέλευση της ατομικής ειδοποίησης στον οφειλέτη ή καθυστερημένη κοινοποίηση, η οποία θα είχε ως αποτέλεσμα να χάσει ο οφειλέτης στάδιο δικονομικής προστασίας προ της λήψης συγκεκριμένου μέτρου εκτέλεσης, όπως η κατάσχεση κινητών ή ακινήτων του, οδηγεί σε ακύρωση της πράξης αυτής εκτέλεσης, εφόσον ο οφειλέτης επικαλεσθεί το συγκεκριμένο γεγονός.

Απόδειξη κοινοποίησης

Αξίζει να σημειωθεί, όπως αναφέρεται στην εν λόγω απόφαση, ότι το τεκμήριο νόμιμης κοινοποίησης, το οποίο θεσπίζεται από τις διατάξεις του Κώδικα Φορολογικών Διαδικασιών, και το οποίο έχει μαχητό χαρακτήρα, δεν έχει έδαφος εφαρμογής στην περίπτωση κατά την οποία η επίδοση αμφισβητείται από τον υπόχρεο, δηλαδή εφόσον αυτός αμφισβητεί ότι πράγματι παρέλαβε τη συστημένη επιστολή.

Στην περίπτωση αυτή, με βάση και τις Συνταγματικές αρχές, δεν εφαρμόζεται το προαναφερθέν τεκμήριο, αλλά η Φορολογική Διοίκηση οφείλει, πλέον, να αποδείξει, με κάθε πρόσφορο τρόπο, την πραγματική παραλαβή της πράξης από τον υπόχρεο που αυτή αφορά ή την πλήρη γνώση του περιεχομένου της από αυτόν.

Ο ρόλος των ΕΛΤΑ

Επομένως, για να είναι έγκυρη η με συστημένη επιστολή επίδοση της πράξης που εκδίδεται από τη φορολογική διοίκηση, πρέπει να συντάσσεται από τα όργανα των Ελληνικών Ταχυδρομείων (ΕΛΤΑ) απόδειξη – αποδεικτικό παραλαβής, το οποίο επιβάλλεται, επί ποινή ακυρότητας, να περιλαμβάνει ορισμένα ουσιώδη στοιχεία, όπως είναι ο αριθμός της επιδοθείσας πράξης, η ημέρα και ώρα επίδοσης, τα ονοματεπώνυμα και η υπογραφή του επιδίδοντος οργάνου και αυτού που την παρέλαβε.

Μετά την πάροδο πενταετίας

Επισημαίνεται ότι μετά την πάροδο πενταετίας παραγράφεται το δικαίωμα του Δημοσίου για την επιβολή φόρου, όμως, όπως υπογραμμίζεται στην ίδια απόφαση, κατ’ εξαίρεση μπορεί να κοινοποιηθεί πράξη και μετά την πάροδο πενταετίας, όχι όμως και μετά την πάροδο δεκαετίας, αφού, σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 49 του Κώδικα ΦΠΑ, η πράξη επιβολής ΦΠΑ, ακόμη και αν έχει καταστεί οριστική, δεν αποκλείει την έκδοση και κοινοποίηση συμπληρωματικής πράξης, εάν από «συμπληρωματικά στοιχεία», τα οποία περιήλθαν εκ των υστέρων στον Προϊστάμενο της αρμόδιας ΔΟΥ και τα οποία ο τελευταίος δεν είχε υπόψη του κατά την έκδοση της αρχικής πράξης, εξακριβώνεται ότι ο οφειλόμενος φόρος είναι ανώτερος από εκείνον που προσδιορίζεται στην αρχική πράξη ή εάν η δήλωση ή οι καταστάσεις που τη συνοδεύουν αποδεικνύονται ανακριβή.

Θα πρέπει να αναφερθεί ότι τέτοια «συμπληρωματικά στοιχεία» δεν αποκλείεται να είναι επίσημα ή ανεπίσημα βιβλία ή στοιχεία που τηρούν τρίτες επιχειρήσεις ή και άλλα έγγραφα από τα οποία αποδεικνύεται, κατά την κρίση της φορολογικής αρχής ή των διοικητικών δικαστηρίων, η εικονικότητα των τιμολογίων που εξέδιδε ή λάμβανε και καταχώριζε ο φορολογούμενος και η ανακρίβεια των βιβλίων και στοιχείων που τηρούσε.

Πηγή: naftemporiki.gr